ΦΥΤΩΡΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΙΔΙΩΤΙΚΑ...

Οι ορισμοί και η γενική εικόνα

Είναι μακρύς ο χρόνος στον οποίο επικρατεί ένας "αδικαιολόγητος" διαχωρισμός μεταξύ δύο μεγάλων κατηγοριών φυτών, ήτοι των "Καλλωπιστικών" και των "Δασικών" ("δασοπονικών" κατά τα δασαρχεία...)..

"Αδικαιολόγητος" για τον λόγο ότι δεν μπορεί το ένα να αποκλείει το άλλο με δεδομένο ότι η κατηγορία των "καλλωπιστικών" επικαλύπτει το μεγαλύτερο μέρος φυτών της κατηγορίας των "δασικών" και αυτό διαπιστώνεται στην πράξη...

Όλα σχεδόν τα δασικά αναλόγως της τοποθεσίας, του γεωγραφικού πλάτους ή των βιοκλιματικών συνθηκών μπορούν συγχρόνως να είναι και καλλωπιστικά....

Στα ορεινά, στα ημιορεινά και στις βόρειες περιοχές για παράδειγμα της χώρας, η χρήση δένδρων όπως της Μαύρης Πεύκης, της Ελάτης Κεφαλληνίας, του Φράξου, του Σφένδαμου, της Καστανιάς και Ιπποκαστανιάς, της Κατάλπης, του Πλάτανου, της Φλαμουριάς, της Φουντουκιάς, της Καρυδιάς, της Δαμασκηνιάς, της Κερασιάς και Αγριοκερασιάς, και πολλών άλλων συμπεριλαμβανομένου μεγάλου αριθμού καρποφόρων του δάσους και "δασικών θάμνων" της ελληνικής χλωρίδας, αλλά και φυτών εδαφοκάλυψης, αποτελούν την μοναδική επιλογή με κριτήριο την βιοκλιματική και προσαρμοστική άποψη για καλλωπιστική χρήση δημόσιων χώρων, πάρκων και κήπων.

Μια ματιά στα Ιδιωτικά Φυτώρια παραγωγής και διάθεσης Καλλωπιστικών, θα διαπιστωθεί ότι όλα τα φυτά που παράγονται και διατίθενται στα δασικά φυτώρια, παράγονται και διατίθενται και από τα ιδιωτικά.

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και μια μικρότερη κατηγορία Φυτωρίων όπως είναι τα Δημοτικά, τα Πανεπιστημιακά για πειραματικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς και όχι εμπορικούς, μονάδες μικρότερης κλίμακας και εύρους διάθεσης φυτικού υλικού, καλλωπιστικού ή δασικού.

Οι Διαφορές

Οι διαφορές των τρόπων λειτουργίας, παραγωγής και διάθεσης είναι πολλές και θα απαριθμήσουμε μερικές από τις σημαντικότερες:

1. Ο Ιδιωτικός τομέας παράγει επενδύοντας δικά του χρήματα και χρόνο, αντίθετα με τον δημόσιο τομέα όπου η παραγωγή περιορίζεται σε πολύ στενότερο φάσμα βοτανικών ειδών με πλήρη κρατική ενίσχυση (δασοπονικά φυτά για αναδασώσεις και "αστικά φυτά" πόλης π.χ. από τους ΟΤΑ)
2. Οι δυνατότητες και οι ποσότητες που παράγονται από τα Ιδιωτικά φυτώρια για να ανταποκριθούν στην ζήτηση και σε εξειδικευμένες παραγγελίες φυτικού υλικού σε ορισμένο χρόνο, είναι πολλαπλάσιες εκείνων του δημοσίου λόγω της έντασης εργασίας, των υποδομών, της εξοικειωμένης τεχνικής με μεγαλύτερη βιοποικιλότητα φυτικού υλικού.
3. Τα δασικά φυτώρια παράγουν περί τα 30-50 είδη δένδρων και θάμνων, κυρίως δενδρύλλια σε σακουλάκι τα οποία επίσης παράγονται στο σύνολό τους και από τα ιδιωτικά σε σακουλάκι αλλά και σε μεγαλύτερη ποικιλία μεγεθών.
4. Οι διαθέσιμες εκτάσεις παραγωγής των ιδιωτών υπό κάλυψη ή στο χωράφι είναι πολύ μεγαλύτερες, με παραγωγές φυτών όλων των μεγεθών προς ικανοποίηση όλων των προτιμήσεων και προδιαγραφών στην αγορά, γεγονός που καθιστά τα ιδιωτικά φυτώρια περισσότερο εξειδικευμένα και περισσότερο ενημερωμένα στις τελευταίες εξελίξεις της φυτοκομίας, συγκριτικά με μια παραγωγή από πολύ λιγότερα είδη.
5. Ένας από τους βασικούς όρους στη στρατηγική διαχείριση στον Ιδιωτικό Τομέα Παραγωγής και Εμπορίου πάντα σε σύγκριση με την παραγωγή υπό την ομπρέλα του δημοσίου, είναι ο σκληρός ανταγωνισμός στην ελεύθερη αγορά. Η βιομηχανία των ιδιωτικών φυτωρίων/θερμοκηπίων δεν αποτελεί εξαίρεση, με τον δημόσιο όμως τομέα συχνά να δρα υποκαθιστώντας, άλλοτε μικρό και άλλοτε μεγάλο μερίδιο της αγοράς του φυτού και αυτό ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής όπου οι εξαγγελίες έργων που γίνονται π.χ. των αναδασώσεων ή αστικών αναπλάσεων, να περιλαμβάνουν παραγωγές και προμήθειες φυτών από τα δημόσια φυτώρια και να αποφεύγεται η προμήθεια από τον ιδιωτικό κλάδο, γνωρίζοντας ότι για τα μεγέθη των έργων και του αριθμού των απαιτούμενων φυτών, ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε ποσότητες, σε ποικιλία, σε μεγέθη σε ποιότητες και σε προθεσμίες.

Οι ρόλοι

Ο ρόλος του Ελληνικού δημόσιου και κατ' επέκταση των δημόσιων φυτωρίων (δασικών ή δημοτικών) από την φύση του, δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικός απέναντι στον ιδιωτικό τομέα ώστε να παράγει και άρα να διαθέτει φυτικό υλικό για χρήσεις αναδάσωσης, αστικού τοπίου, ή κηποτεχνίας, κάνοντας χρήση δημόσιων πόρων, οπότε αναγκαστικά καλείται να στρέφεται προς τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος διαθέτει τις ποσότητες, τις ποιότητες και τα είδη στον απαιτούμενο χρόνο.

Τα δημόσια φυτώρια αντίθετα και ο ρόλος τους, είναι να προμηθεύονται φυτικό υλικό από πιστοποιημένα φυτώρια της αγοράς, να φροντίζουν και να διαχειρίζονται τα φυτά μέχρι την χρήση τους και να μην εμπλέκονται σε μαζική παραγωγή ή εμπορία φυτών.Το δημόσιο δεν μπορεί σε μια ελεύθερη οικονομία να λειτουργεί ως ανταγωνιστής του ιδιωτικού τομέα, αλλά να προσφεύγει στις υπηρεσίες και στα προϊόντα της αγοράς με διαφανείς διαδικασίες, προς όφελος των τελικών σκοπών που είναι η υγεία, η αειφορία και η βελτίωση του ανθρώπινου περιβάλλοντος στην πόλη και στην ύπαιθρο.

Στροφή στην παραγωγή φυτού λόγω κλίματος

Οι αποκαλούμενη "κλιματική αλλαγή" όπως αυτή εκδηλώνεται με τις πρόσφατες ακρότητες στη χώρα μας, αλλάζει τα δεδομένα σε ότι αφορά την αποκατάσταση του τοπίου σε όλα τα επίπεδα, τις αναδασώσεις, την αντιπυρική προστασία, την αντιπλημμυρική προστασία, την ανθεκτικότητα ενώπιον ακραίων θερμοκρασιών καύσωνα και παγετού. Κατά συνέπεια ανάλογες προσαρμογές επιβάλλονται και στην χρήση του φυτικού υλικού. Οι βασικές κατηγορίες φυτών για τις Ελληνικές συνθήκες στο πλαίσιο ενός παρατεταμένου φαινομένου κλιματικών ακροτήτων, ομαδοποιούνται πλέον παραγωγικά σε φυτά αναδάσωσης, σε πυρίμαχα, σε φυτά ξητοτοπίου (xeriscape), σε θαμνώδη και σε φυτά εδαφοκάλυψης για εδαφοπροστασία και αντιδιάβρωση, κλπ, χωρίς να αποκλείεται μια πληθώρα άλλων καλλωπιστικών και δασικών φυτικών ειδών, τα οποία με τη σειρά τους μπορούν να εντάσσονται σε συγκεκριμένες "κλιματικές" ομάδες αντοχής ή/και προσαρμογής.

Τις απαιτήσεις αυτές σε είδη και σε ομάδες φυτών, με προσαρμογή και αντοχές σε ακραίες συνθήκες, ό Όμιλος Αντεμισάρη - Καραμπάτσου τις ικανοποιεί πλήρως σε επίπεδο παραγωγής φυτικού υλικού και είναι στη διάθεση των ενδιαφερομένων για οποιαδήποτε συνεργασία. Διαθέτουμε την επιστημονική γνώση, την παραγωγική δυνατότητα, τις υποδομές και τον τρόπο να ανταποκριθούμε σε οποιαδήποτε υπηρεσία κλίμακας και σε όγκο διάθεσης προϊόντων